Malownicza kraina Roztocza

Roztocze kwatery rozciąga się od Kraśnika w Polsce aż po Lwów na Ukrainie. Kraina ta łączy Wyżynę Lubelską z Podolem. Roztocze oddziela Wyżynę Lubelską i Wyżynę Wołyńską od Kotliny Sandomierskiej i Kotliny Naddniestrzańskiej.

Od wschodu ograniczają ją takie miejscowości jak Szczebrzeszyn, Zamość czy Rawa Ruska (Ukraina). Z kolei od zachodu Janów Lubelski, Frampol, Biłgoraj, Józefów, Narol oraz Horyniec-Zdrój.

Najwyższe wzniesienie Roztocza osiąga 414 m n.p.m. na Ukrainie. W Polsce najwyższe wzniesienia to Długi Goraj (391,5 m n.p.m.) i Wielki Dział (390,4 m n.p.m.).

Na Roztoczu z uwagi na unikalne wartości przyrodnicze utworzono Roztoczański Park Narodowy. Licznie występują tutaj także rezerwaty oraz parki krajobrazowe.

Flora całego regionu jest mocno zróżnicowana. Od zachodu ciągną się lasy liściaste lipowo-grabowe i bukowo-jodłowe. W części środkowej spotkamy licznie występujące bory jodłowe. Z kolei na wschodzie bory sosnowe.

Pierwszą wzmiankę o Roztoczu napotkać można w zapiskach z podróży spisanych przez Stanisława Staszica. Określenie Roztocze pochodzi od słowa roztoka, które oznaczało dział wodny. W czasach średniowiecza Roztocze było pokryte gęstymi lasami i bardzo słabo zaludnione. Napływ osadników nastąpił po przyłączeniu Rusi Czerwonej. W wyniku działań wojennych II Wojny Światowej Roztocze zostało podzielone granicą między dwoma Państwami.


Możliwość komentowania jest wyłączona.